TAJEMNICZY KURHAN

Sobota, 12 kwietnia 2014 · dodano: 15.04.2014 | Komentarze 6

Celem naszej dzisiejszej wycieczki, była zapomniana, ale jakże tajemnicza miejscowość Zaskoczyn, która swoją historią może zaskoczyć niejednego turystę. Obok rzeźby „Macierzyństwo” Thoraka, ruin pałacu, głazu polodowcowego mogliśmy również podziwiać unikatowy tajemniczy kurhan. Po drodze odwiedziliśmy także miejsce obozu Grenzdorf w Granicznej Wsi. Na rowerową zbiórkę przyjechało 14 Rowerzystów, dwoje z nich towarzyszyło nam tylko do miejscowości Łukocin. Wycieczka bardzo udana, wiele atrakcji na takim krótkim szlaku. Dziękuję Wszystkim za wspólnie spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Rowerowa zbiórka © Nefre

W trasie z Joan, Magdą i Davidem © Nefre

W Łukocinie żegnamy Joan i Davida.

Odpoczynek na trasie © Nefre

Kierunek Sobowidz © Nefre

Jesteśmy w Sobowidzu © Nefre

Kolejny postój w Ełganowie © Nefre

Zerkamy na mapę © Nefre

Rowerzyści w trasie © Nefre

Wjeżdżamy do Granicznej Wsi © Nefre


Odpoczynek w Granicznej Wsi © Nefre

Szlak im. Alfa Liczmańskiego © Nefre

W kierunku grobu masowego © Nefre


Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre


Pomnik w hołdzie Polakom i więźniom innych narodowości pomordowanych w latach 1939-1941 w obozie Grenzdorf © Nefre

Mapa marszu śmierci © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Jazda po lesie © Nefre

Dojechaliśmy do Zaskoczyna © Nefre

Przy polodowcowym głazie narzutowym w Zaskoczynie © Nefre

Cała grupa przy polodowcowym głazie z Zaskoczynie © Nefre

Ja na kamyku © Nefre

Odpoczynek na parkingu leśnym © Nefre

Budynek dzisiejszego DPS w Zaskoczynie - niegdysiejsze sanatorium przeciwgruźliczne dla matek z dziećmi © Nefre

Dzisiejszy Dom Pomocy Społecznej,  to jedyny ślad po dawnych właścicielach Zaskoczyna. Jasne, modernistyczne budynki i pokaźny taras to niegdysiejsze sanatorium przeciwgruźlicze dla matek z dziećmi, ufundowane w1932 r. przez tutejszego dziedzica.
Gruźlica zabrała mu żonę i syna dlatego, niedługo potem postanowił wykorzystać wyjątkowe walory klimatyczne tego miejsca i sprzedając część majątku, ufundował tu zakład leczniczy.
Przez prawie pół wieku przyjeżdżały do Zaskoczyna setki kobiet i dzieci. Korzystały ze słonecznych tarasów, kąpały się w basenach. Bywał tu kilkakrotnie, jako młody chłopak, sam Günter Grass. Echa tutejszych sanatoryjnych klimatów odnajdujemy dziś bez problemu w "Blaszanym Bębenku" i "Psich Latach". Pierwsi polscy kuracjusze przybyli tu zaraz po II wojnie światowej i wprowadzili nowy zwyczaj - przed wyjazdem fotografowali się przy stojącej nieco na uboczu, bezimiennej, jasnej rzeźbie, przedstawiającej macierzyństwo.

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Dziś trudno ustalić, w jaki sposób "Macierzyństwo" trafiło do Zaskoczyna. Pomnika nie ma bowiem w żadnych inwentarzach i katalogach sztuki. Najbardziej prawdopodobną wydaje się być wersja, że dama z dzieckiem zjawiła się tu za pośrednictwem gauleitera prowincji Gdańsk Prusy Zachodnie, Alberta Forstera. Ten na pewno bywał w Zaskoczynie. W tym czasie znajdowało się tu bowiem sanatorium dla pilotów Luftwaffe. Wiemy, że rzeźba była eksponowana w 1942 r. na dorocznej wystawie sztuki w Berlinie. Potem kupiła ją jakaś niemiecka instytucja rządowa. Wygląda na to, że pomnik był po prostu prezentem od gauleitera na dziesięciolecie sanatorium.

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Josef Thorak urodził się w lutym 1889 r. w austriackim Salzburgu. Jego pierwszym nauczycielem był własny ojciec, z zawodu mistrz garncarski. To on nauczył syna podstaw rzeźby. On też wysłał go w 1912 r. na studia. Najpierw do Wiednia, a potem do Berlina. Młody Thorak jeszcze na studiach zafascynował się ludzkim ciałem. Wtedy spod jego ręki, początkowo z wosku i z gliny, zaczęły wychodzić wysportowane, ludzkie postacie. Z czasem nietrwałe materiały zastąpił brąz i kamień. Jedno z pierwszych dojrzałych dzieł artysty możemy oglądać na Środkowym Wybrzeżu. "Pomnik Wojownika" z Ustki, był jedynym znanym nam dotąd "Thorakiem", jaki zachował się na terenie dzisiejszej Polski. Thorak był uważany, obok  Arno Brekera, za oficjalnego rzeźbiarza III Rzeszy. 

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Grupa przy rzeźbie "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Szukamy kurhanu © Nefre

Spytaliśmy jedną mieszkankę wsi o tajemniczy kurhan, spojrzała na nas ze zdziwieniem i odpowiedziałam że u nas we wsi czegoś takiego nie ma....., ale na pytanie o kopulasty grób pokazała nam drogę. Oczywiście tradycyjnie objechaliśmy część lasu, wcześniej nie zauważając zdewastowanych kamiennych schodów, które prowadzą do grobowca.

Kurhan w Zaskoczynie © Nefre

Grobowiec Rodziny von Kanitzów z wyglądu przypomina starosłowiański kurhan, stoi na zarośniętym wzgórzu tuż koło resztek pałacu i budzi zdumienie.

Kurhan w Zaskoczynie © Nefre


Kurhan w Zaskoczynie © Nefre

Wnętrze grobowca © Nefre

Kawałki kości w grobowcu © Nefre

Wewnątrz leżą porozrzucane ludzkie kości i fragmenty porozbijanych, cynowych trumien.

Jak się rowerzyści poświęcają żeby zrobić fajną fotkę))) © Nefre

Co jest w środku, można zobaczyć przez dziurę na szczycie kurhanu.

Darek znajduje skrzynkę geocache pt" Zapomniane cmentarze" © Nefre

Skrzynkę geocache pt" Zapomniane cmentarze" © Nefre

Kurhan w Zaskoczynie "zdobyty "© Nefre

Kurhan to bardzo ciekawy obiekt architektoniczny w naszym regionie, jak do tej pory nie zabezpieczony przed wandalami. Nikt nie wie dlaczego arystokraci chcieli być pochowani w taki a nie inny sposób.Wyczytałam, że sołtys Zaskoczyna przygotowując program odnowy wsi wpisał budowlę do miejscowych zabytków (jest to informacja z 2008). Może również warto postawić we wsi tablicę z historycznym opisem tego miejsca. Myślę, że trzeba również udostępnić do zwiedzania pozostałości pałacu von Kanitzów, który został ograbiony i zniszczony przez Armię Czerwoną . Teren ten zarósł lasem, tylko okoliczni mieszkańcy wiedzą, jak dotrzeć do ruin. W tajemniczym i nie do końca zbadanym lesie wokół Zaskoczyna można znaleźć pamiątki po II wojnie, co dodaje pikanterii poszukiwaczom skarbów.

Dojeżdżamy do Rusocina © Nefre

Postój na trasie © Nefre

Postój i lody przy sklepie - wiadomo jakim © Nefre

Polami do domu © Nefre

ROWEROWA ŚRODA DLA KOBIET - 2/2014

Środa, 9 kwietnia 2014 · dodano: 10.04.2014 | Komentarze 5

Na dzisiejszą rowerową zbiórkę przyjechało sześć Rowerzystek. Pogoda taka sobie wiał wiatr i padał przelotny deszcz, ogólnie chłodno. Najważniejsze, że w dobrych humorach przejechałyśmy trasę)))  Poniżej mapka i kilka fotek.

Pokaż trasę GPS

Rowerowa środa © Nefre


Rowerowa środa © Nefre


Rowerowa środa © Nefre



Rozlewisko © Nefre

KAMIENIE WILHELMA

Niedziela, 6 kwietnia 2014 · dodano: 09.04.2014 | Komentarze 5

Pomysł na wycieczkę pt. „Kamienie Wilhelma” zrodził się jesienią ub roku podczas czytania artykułu na ten temat. Uzgodniłam z Rowerzystami, że wybierzemy się na poszukiwanie kamieni wiosną, kiedy nie ma jeszcze liści. Do naszej wycieczki z ochotą dołączył Artur wraz z innymi elbląskimi Rowerzystami. Do Dzierzgonia pojechaliśmy autami w 9 osobowym składzie, gdzie czekało na nas 12 elbląskich fanów dwóch kółkek, którzy przyjechali na miejsce zbiórki na rowerkach. Razem w dosyć licznej grupie ruszyliśmy na odkrywczą wyprawę. Udało nam się znaleźć 13 kamieni, to chyba nie jest źle jak na pierwszy raz i małą znajomość terenu. Wycieczka zakończona wspólnym ogniskiem przy domku myśliwskim w prakwickim lesie. Logistyka nie była udana na 100 %, ale uważam że i tak było sympatycznie. Przyznam się, że umęczyła mnie jazda terenowa i nie było łatwo przedzierać się przez krzaki, ale warto było. Trasa „Kamienie Wilhelma” jest do zrealizowania tylko przy pomocy GPS. Namiary GPS i mapkę mieliśmy dzięki tej stronie. Dziękuję wszystkim za mile spędzony czas. Poniżej mapka i foto relacja.

Pokaż trasę GPS


Pakowanie rowerów przed wyjazdem do Dzierzgonia © Nefre


Przyjazd do Dzierzgonia © Nefre


Zdjęcie grupowe z Rowerzystami z Elbląga © Nefre


W trasie- zaczynają się góreczki © Nefre


Zrobiło się gorąco- w tym momencie już wiemy że trochę źle pojechaliśmy © Nefre

Dalsza trasa wiedze przez pole © Nefre


21 Rowerzystów wywiezionych w pole – ale obciach -… © Nefre


Dla takiego widoku było warto… © Nefre

Mamy drogę- hurrrraaaa © Nefre


Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr 4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Kamień odnaleziony w pobliżu toru kolejowego nieistniejącej już linii klejowej Dzierzgoń - Prakwice - Myślice. Datowany na 7 czerwca 1889 r. Leży pośród innych głazów zgromadzonych po to, żeby je skruszyć na remont nasypu kolejowego. Właściwie nie wiadomo czy jest to jego pierwotna lokalizacja. Bardzo prawdopodobne jest to, że ściągnięto go po to żeby pokruszyć na kruszywo. Znajduje się w pozycji leżącej i ma wyjątkowo widoczny napis.

Wspólna fotka przy „czwóreczce” © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre

Mapa wskazywała, że na tej posesji znajduje się kamień z numerem 7 © Nefre

Właścicielka pasieki uświadamia nas, że w tym miejscu nie ma kamienia © Nefre

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Majątek Prakwice (Proklewitz) w roku 1736 kupił Albrecht zu Dohna-Schlobitten. Dwór w powstał tu już wcześniej, około roku 1700. Od roku 1884 odwiedzał tę rezydencję książę, a później cesarz, Wilhelm II.
Budynek dworu był jednopiętrowy. W połowie 1930 roku doprowadzono do pałacu elektryczność. Dwór jeszcze w latach 50-tych XX wieku służył jako świetlica. Obecnie niewiele z niego pozostało.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Do Prakwic cesarz przyjeżdżał pociągiem z Malborka albo powozem ze Słobit. Dla cesarza wybudowano przystanek kolejowy w formie niewielkiego pawilonu. Po roku 1918 pawilon został przeniesiony i pełnił funkcję dworca w Budwitach. Stoi tam do dziś, mimo, że linia kolejowa Malbork - Małdyty została zlikwidowana.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Od roku 1884 do 1906 Wilhelm II bywał u księcia Ryszarda zu Dohna - Schlobitten kilka dni w roku. W miejscach, gdzie z cesarskiej ręki padł szczególnie ciekawy okaz, ustawiano głazy-obeliski, na których wykuwano napis: „Jego Majestat Cesarz i Król położył w tym miejscu - data strzału - kapitalnego kozła.”. Takich kamieni odnaleziono w Prakwicach do dziś 22, ile ich było przed rokiem 1945 dokładnie nie wiadomo.

Kierujemy się do kamienia nr 16 i 6 – leżących w  lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Kamień nr 16 -nie był zaznaczony na naszej mapie. Znajduje się przed kamieniem nr 6 © Nefre

Kamień datowany na 24 maja 1895 roku odnaleziony przez Andrzej Czaplińskiego, po wskazaniu go przez myśliwego Bogusława Pietrzaka.. Znajduje się on w lesie prakwickim.

Przystanek przy kamieniu nr 16 – leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre


Przystanek przy kamieniu nr 6 -– leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 -Adamowo wzdłuż rzeki © Nefre

Bardzo piękny kamień z widocznym napisem. Ustawiony 22 maja 1890 r. W chwili obecnej znajduje się w pozycji leżącej. Ponieważ ustawiono go na podmokłym gruncie po prostu przewrócił się.

Jedziemy dalej do „dwunastki” © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Noo tak jest – przecież to ten odwrócony napisem do ziemi © Nefre

Próba podniesienia kamienia © Nefre

Próba podniesienia kamienia nr 12 © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Kamień nr 12 © Nefre

Prezentowany kamień jest najmniejszym z odnalezionych. Pochodzi z dnia 31 maja 1893 r. Do chwili obecnej był przewrócony. Dzięki naszym Rowerzystom napis ujrzał światło dzienne.

Grupa Rowerzystów, która przyczyniła się do podniesienia kamienia nr 12 © Nefre




Wiesiek przywiązuje oznakowanie kamienia © Nefre


Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Najbardziej okazały obelisk. Wysokość 1,5 metra. Jest to pierwszy kamień ustawiony dla Wilhelma II, jeszcze jako księcia. Miejscowi myśliwi nazywają go „Drewnianym kamieniem” ponieważ z daleka wygląda jak pień drzewa obrośnięty mchem.

Ja na kamyczku nr 2 © Nefre

Michał przy kamyczku nr 2 © Nefre

Postój w poszukiwaniu kamienia nr 8 © Nefre
Kamień nr 8 © Nefre

Usytuowany przy leśnej drodze Stare Miasto – Prakwice, tuż za leśniczówką. Postawiony 23 maja 1891 r. Miejsce to jest bardzo zarośnięte.

W kierunku kamienia nr 19 © Nefre

Tak naprawdę tego kamienia nie było w naszym palnie ani w zapisie GPS. Na kamień nr 19 nakierowała nas mieszkanka pobliskiej wsi. Na początku nie chcieliśmy jechać w pole- ale ciekawość był silniejsza.

Kamień nr 19 © Nefre

Kamień nr 19 leżał przez lata w lesie. Był odwrócony napisem do dołu i właściwie nikt nie podejrzewał, że może być to jeden z kamieni Wilhelma. Dnia 24 kwietnia 2008 roku zwrócił się do mnie Andrzej Gitszel mieszkaniec miejscowości Kielmy. Okazało się, że pamiętał z dzieciństwa, że ten kamień posiadał jakiś napis. Po odwróceniu głazu ukazał się tekst mówiący że, Wilhelm II strzelił w tym miejscu rogacza 7 czerwca 1889 roku.

Kamień nr 19 © Nefre

Kierunek Stare Miasto © Nefre

Stare Miasto © Nefre

Pod GS-em w Starym Mieście © Nefre

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre

Kamień datowany 25 maja 1891 r. usytuowany przy drodze Dzierzgoń – Susz, tuż za miejscowością Stare Miasto.

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre


W kierunku parkingu leśnego © Nefre

Na tym etapie wycieczki uzgodniliśmy, że kończymy odnajdywanie kamyków i jedziemy odpocząć na parking leśny. Od głównej drogi było  zaledwie 500 metrów do następnego kamienia, jakoś się nakręciliśmy żeby zobaczyć chociaż jeszcze jeden (przepraszam innych, że tak wyszło, ale emocje były silniejsze). W pięcioosobowym składzie skręciliśmy z trasy, tym samym znaleźliśmy jeszcze klika obelisków.

Kamień nr 11- w prawo od drogi na Monasterzysko © Nefre

Kamień odnaleziony przez myśliwego śp. Benedykta Łepka i wskazany mi przez leśniczego Mariana Maślanko. Jest to jedyny obiekt, który oprócz tradycyjnego napisu posiada dodatkowe informacje. Niestety napis jest tak zatarty, że nie można go odszyfrować. Widoczna jest data 30 maja 1898 r.

Kamień nr 13 w miejscowości Zakręty © Nefre

Treść napisu jest taka sama jak na innych kamieniach, a data ustrzelenia rogacza to 23 maja 1903 roku. Według zapisków w tym miejscu Wilhelm II ustrzelił najsilniejszego rogacza w Prusach Wschodnich.

Kamień nr 1 i 3 © Nefre

Kamień nr 1 © Nefre

Ten kamień jako jedyny świadczy o tym, że na terenach tych polowali także inni członkowie rodu von Preussen. Wyryty napis brzmi: „Seine Königliche Hochheit (S.K.H) Prinz Fredrich Carl von Preussen erlegten Am. 30 Mai 1882 einen capitalen Rehbock“. W tłumaczeniu na język polski napis mów, że "Jego Królewska Wysokość Książę Fredrich Carl von Preussen, 30 maja 1882 r. strzelił kapitalnego rogacza.  

Kamień nr 3 © Nefre

Obok tego kamienia nr 1, w odległości około 10 m usytuowany jest drugi kamień postawiony dla Wilhelma II (oznaczony jako kamień nr 3 pochodzący z 1889 r.) Napis na kamieniu po polsku oznacza Jego Majestat Cesarz Niemiec i Król Prus strzelil tutaj 3-go czerwca 1889 kapitalnego rogacza.

Kamień nr 10 © Nefre

Zgodnie z datę wyrytą na kamieniu Cesarz strzelił w tym miejscu rogacza 25 maja 1893 r. Jak wiele z kamieni, także ten, znajduje się w okolicy bagna w lesie po drodze do domku myśliwskiego.

Kamień nr 10 © Nefre

Pomiędzy polami © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Chłodzenie stópek © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Parafia Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Starym Mieście © Nefre


Cmentarz luterański w Dzierzgoniu © Nefre

Pożegnanie elbląskich Rowerzystów © Nefre

PRZY WALE WZDŁUŻ WISŁY

Sobota, 5 kwietnia 2014 · dodano: 05.04.2014 | Komentarze 6

Jakiś czas temu o uszy mi się obiło, (ale zakodowałam), że można fajnie przejechać wzdłuż wału lub na wale od Lisewa do Palczewa. Droga wałowa od jakiegoś czasu jest modernizowana ze środków unijnych, więc trzeba było sprawdzić jak to wygląda. Pamiętam jak kilka lat temu jechaliśmy z Wieśkiem tą trasą, niestety jazda nie należała do przyjemnych, a na pewnym odcinku była wręcz nieprzejezdna. Dzisiaj jest inaczej droga jest wyłożona płytami aż na wysokość mniej więcej Ostaszewa i wszystko wskazuje na to, że płyty położą aż do Kiezmarku. Pierwotnie planowałam dojechać tylko do Palczewa i wrócić asfaltem, ale ponieważ jazda była bardzo przyjemna postanowiliśmy dojechać aż do mostu w Kiezmarku. Wycieczka jak najbardziej była udana, piękna pogoda, nowa trasa i jedenastu uśmiechniętych Rowerzystów….. było super, dziękuję wszystkim za mile spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Zbiórka przy moście © Nefre


Rowerzyści na moście © Nefre


Droga wałowa w stronę Kiezmarku © Nefre


Droga przywałowa w stronę Kiezmarku © Nefre

Droga przywałowa w stronę Kiezmarku © Nefre


Nowe płyty - jest super © Nefre

Sprawdzamy gdzie prowadzi ta droga © Nefre

Odpoczynek na wysokości Palczewa © Nefre

Dojeżdżamy do strażnicy wałowej w Gniazdowie © Nefre

Przejazd przez podwórko strażnicy wałowej © Nefre

Teren przygotowany do położenia płyt © Nefre

Odpoczynek gdzieś na wysokości Ostaszewa © Nefre

Dalej już trudniej...- do mostu pozostały jakieś 3 km © Nefre


Most w Kiezmarku coraz bliżej © Nefre

Fotka zbiorowa na tle mostu w Kiezmarku © Nefre

Przy trasie Gdańsk- Warszawa © Nefre

Odpoczynek przy sklepie w Kiezmarku © Nefre

Widoczki na polu © Nefre

Odpoczynek w Gemlicach © Nefre

Świątecznie w Gemlicach © Nefre

Odpoczynek w Gemlicach © Nefre

PIERWSZA ROWEROWA ŚRODA DLA KOBIET - I/2014

Środa, 2 kwietnia 2014 · dodano: 02.04.2014 | Komentarze 4

Dzisiaj odbyła się pierwsza w tym roku „Rowerowa Środa dla Kobiet”. Na zbiórkę przyjechało 7 Rowerzystek, wspólnie pokonałyśmy trasę przez Rokitki i Śliwiny do Tczewa. Na zakończenie ja wraz z Gośką odprowadziłyśmy kawałek naszą drugą Gośkę w kierunku Lubiszewa. Było sympatycznie, dziękuję wszystkim za mile spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Zbiórka - pierwsza Rowerowa Środa dla Kobiet w 2014 © Nefre


Dziewczyny w trasie - kierunek Śliwiny © Nefre


Dziewczyny w trasie - kierunek Śliwiny © Nefre


Dziewczyny w trasie © Nefre


Dziewczyny w trasie © Nefre


A tyle się pisze o zakazie palenia traw © Nefre


Fotka zbiorowa wszystkich uczestniczek © Nefre