KAMIENIE WILHELMA

Niedziela, 6 kwietnia 2014 · dodano: 09.04.2014 | Komentarze 5

Pomysł na wycieczkę pt. „Kamienie Wilhelma” zrodził się jesienią ub roku podczas czytania artykułu na ten temat. Uzgodniłam z Rowerzystami, że wybierzemy się na poszukiwanie kamieni wiosną, kiedy nie ma jeszcze liści. Do naszej wycieczki z ochotą dołączył Artur wraz z innymi elbląskimi Rowerzystami. Do Dzierzgonia pojechaliśmy autami w 9 osobowym składzie, gdzie czekało na nas 12 elbląskich fanów dwóch kółkek, którzy przyjechali na miejsce zbiórki na rowerkach. Razem w dosyć licznej grupie ruszyliśmy na odkrywczą wyprawę. Udało nam się znaleźć 13 kamieni, to chyba nie jest źle jak na pierwszy raz i małą znajomość terenu. Wycieczka zakończona wspólnym ogniskiem przy domku myśliwskim w prakwickim lesie. Logistyka nie była udana na 100 %, ale uważam że i tak było sympatycznie. Przyznam się, że umęczyła mnie jazda terenowa i nie było łatwo przedzierać się przez krzaki, ale warto było. Trasa „Kamienie Wilhelma” jest do zrealizowania tylko przy pomocy GPS. Namiary GPS i mapkę mieliśmy dzięki tej stronie. Dziękuję wszystkim za mile spędzony czas. Poniżej mapka i foto relacja.

Pakowanie rowerów przed wyjazdem do Dzierzgonia © Nefre


Przyjazd do Dzierzgonia © Nefre


Zdjęcie grupowe z Rowerzystami z Elbląga © Nefre


W trasie- zaczynają się góreczki © Nefre


Zrobiło się gorąco- w tym momencie już wiemy że trochę źle pojechaliśmy © Nefre

Dalsza trasa wiedze przez pole © Nefre


21 Rowerzystów wywiezionych w pole – ale obciach -… © Nefre


Dla takiego widoku było warto… © Nefre

Mamy drogę- hurrrraaaa © Nefre


Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr 4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Kamień odnaleziony w pobliżu toru kolejowego nieistniejącej już linii klejowej Dzierzgoń - Prakwice - Myślice. Datowany na 7 czerwca 1889 r. Leży pośród innych głazów zgromadzonych po to, żeby je skruszyć na remont nasypu kolejowego. Właściwie nie wiadomo czy jest to jego pierwotna lokalizacja. Bardzo prawdopodobne jest to, że ściągnięto go po to żeby pokruszyć na kruszywo. Znajduje się w pozycji leżącej i ma wyjątkowo widoczny napis.

Wspólna fotka przy „czwóreczce” © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre

Mapa wskazywała, że na tej posesji znajduje się kamień z numerem 7 © Nefre

Właścicielka pasieki uświadamia nas, że w tym miejscu nie ma kamienia © Nefre

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Majątek Prakwice (Proklewitz) w roku 1736 kupił Albrecht zu Dohna-Schlobitten. Dwór w powstał tu już wcześniej, około roku 1700. Od roku 1884 odwiedzał tę rezydencję książę, a później cesarz, Wilhelm II.
Budynek dworu był jednopiętrowy. W połowie 1930 roku doprowadzono do pałacu elektryczność. Dwór jeszcze w latach 50-tych XX wieku służył jako świetlica. Obecnie niewiele z niego pozostało.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Do Prakwic cesarz przyjeżdżał pociągiem z Malborka albo powozem ze Słobit. Dla cesarza wybudowano przystanek kolejowy w formie niewielkiego pawilonu. Po roku 1918 pawilon został przeniesiony i pełnił funkcję dworca w Budwitach. Stoi tam do dziś, mimo, że linia kolejowa Malbork - Małdyty została zlikwidowana.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Od roku 1884 do 1906 Wilhelm II bywał u księcia Ryszarda zu Dohna - Schlobitten kilka dni w roku. W miejscach, gdzie z cesarskiej ręki padł szczególnie ciekawy okaz, ustawiano głazy-obeliski, na których wykuwano napis: „Jego Majestat Cesarz i Król położył w tym miejscu - data strzału - kapitalnego kozła.”. Takich kamieni odnaleziono w Prakwicach do dziś 22, ile ich było przed rokiem 1945 dokładnie nie wiadomo.

Kierujemy się do kamienia nr 16 i 6 – leżących w  lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Kamień nr 16 -nie był zaznaczony na naszej mapie. Znajduje się przed kamieniem nr 6 © Nefre

Kamień datowany na 24 maja 1895 roku odnaleziony przez Andrzej Czaplińskiego, po wskazaniu go przez myśliwego Bogusława Pietrzaka.. Znajduje się on w lesie prakwickim.

Przystanek przy kamieniu nr 16 – leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre


Przystanek przy kamieniu nr 6 -– leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 -Adamowo wzdłuż rzeki © Nefre

Bardzo piękny kamień z widocznym napisem. Ustawiony 22 maja 1890 r. W chwili obecnej znajduje się w pozycji leżącej. Ponieważ ustawiono go na podmokłym gruncie po prostu przewrócił się.

Jedziemy dalej do „dwunastki” © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Noo tak jest – przecież to ten odwrócony napisem do ziemi © Nefre

Próba podniesienia kamienia © Nefre

Próba podniesienia kamienia nr 12 © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Kamień nr 12 © Nefre

Prezentowany kamień jest najmniejszym z odnalezionych. Pochodzi z dnia 31 maja 1893 r. Do chwili obecnej był przewrócony. Dzięki naszym Rowerzystom napis ujrzał światło dzienne.

Grupa Rowerzystów, która przyczyniła się do podniesienia kamienia nr 12 © Nefre




Wiesiek przywiązuje oznakowanie kamienia © Nefre


Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Najbardziej okazały obelisk. Wysokość 1,5 metra. Jest to pierwszy kamień ustawiony dla Wilhelma II, jeszcze jako księcia. Miejscowi myśliwi nazywają go „Drewnianym kamieniem” ponieważ z daleka wygląda jak pień drzewa obrośnięty mchem.

Ja na kamyczku nr 2 © Nefre

Michał przy kamyczku nr 2 © Nefre

Postój w poszukiwaniu kamienia nr 8 © Nefre
Kamień nr 8 © Nefre

Usytuowany przy leśnej drodze Stare Miasto – Prakwice, tuż za leśniczówką. Postawiony 23 maja 1891 r. Miejsce to jest bardzo zarośnięte.

W kierunku kamienia nr 19 © Nefre

Tak naprawdę tego kamienia nie było w naszym palnie ani w zapisie GPS. Na kamień nr 19 nakierowała nas mieszkanka pobliskiej wsi. Na początku nie chcieliśmy jechać w pole- ale ciekawość był silniejsza.

Kamień nr 19 © Nefre

Kamień nr 19 leżał przez lata w lesie. Był odwrócony napisem do dołu i właściwie nikt nie podejrzewał, że może być to jeden z kamieni Wilhelma. Dnia 24 kwietnia 2008 roku zwrócił się do mnie Andrzej Gitszel mieszkaniec miejscowości Kielmy. Okazało się, że pamiętał z dzieciństwa, że ten kamień posiadał jakiś napis. Po odwróceniu głazu ukazał się tekst mówiący że, Wilhelm II strzelił w tym miejscu rogacza 7 czerwca 1889 roku.

Kamień nr 19 © Nefre

Kierunek Stare Miasto © Nefre

Stare Miasto © Nefre

Pod GS-em w Starym Mieście © Nefre

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre

Kamień datowany 25 maja 1891 r. usytuowany przy drodze Dzierzgoń – Susz, tuż za miejscowością Stare Miasto.

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre


W kierunku parkingu leśnego © Nefre

Na tym etapie wycieczki uzgodniliśmy, że kończymy odnajdywanie kamyków i jedziemy odpocząć na parking leśny. Od głównej drogi było  zaledwie 500 metrów do następnego kamienia, jakoś się nakręciliśmy żeby zobaczyć chociaż jeszcze jeden (przepraszam innych, że tak wyszło, ale emocje były silniejsze). W pięcioosobowym składzie skręciliśmy z trasy, tym samym znaleźliśmy jeszcze klika obelisków.

Kamień nr 11- w prawo od drogi na Monasterzysko © Nefre

Kamień odnaleziony przez myśliwego śp. Benedykta Łepka i wskazany mi przez leśniczego Mariana Maślanko. Jest to jedyny obiekt, który oprócz tradycyjnego napisu posiada dodatkowe informacje. Niestety napis jest tak zatarty, że nie można go odszyfrować. Widoczna jest data 30 maja 1898 r.

Kamień nr 13 w miejscowości Zakręty © Nefre

Treść napisu jest taka sama jak na innych kamieniach, a data ustrzelenia rogacza to 23 maja 1903 roku. Według zapisków w tym miejscu Wilhelm II ustrzelił najsilniejszego rogacza w Prusach Wschodnich.

Kamień nr 1 i 3 © Nefre

Kamień nr 1 © Nefre

Ten kamień jako jedyny świadczy o tym, że na terenach tych polowali także inni członkowie rodu von Preussen. Wyryty napis brzmi: „Seine Königliche Hochheit (S.K.H) Prinz Fredrich Carl von Preussen erlegten Am. 30 Mai 1882 einen capitalen Rehbock“. W tłumaczeniu na język polski napis mów, że "Jego Królewska Wysokość Książę Fredrich Carl von Preussen, 30 maja 1882 r. strzelił kapitalnego rogacza.  

Kamień nr 3 © Nefre

Obok tego kamienia nr 1, w odległości około 10 m usytuowany jest drugi kamień postawiony dla Wilhelma II (oznaczony jako kamień nr 3 pochodzący z 1889 r.) Napis na kamieniu po polsku oznacza Jego Majestat Cesarz Niemiec i Król Prus strzelil tutaj 3-go czerwca 1889 kapitalnego rogacza.

Kamień nr 10 © Nefre

Zgodnie z datę wyrytą na kamieniu Cesarz strzelił w tym miejscu rogacza 25 maja 1893 r. Jak wiele z kamieni, także ten, znajduje się w okolicy bagna w lesie po drodze do domku myśliwskiego.

Kamień nr 10 © Nefre

Pomiędzy polami © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Chłodzenie stópek © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Parafia Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Starym Mieście © Nefre


Cmentarz luterański w Dzierzgoniu © Nefre

Pożegnanie elbląskich Rowerzystów © Nefre