PTASI RAJ NA WYSPIE SOBIESZEWSKIEJ

Sobota, 26 kwietnia 2014 · dodano: 28.04.2014 | Komentarze 3

Tym razem w dziewięcioosobowym składzie wybraliśmy się na Wyspę Sobieszewską do Rezerwatu „Ptasi Raj”. Niestety na samą wyspę dojechaliśmy bez Mirki, która miała troszeczkę inne plany i w Przejazdowie zawróciła do Tczewa. Trasa na wyspę to jedna z moich ulubionych tras, jechało się super. Pogoda przez cały czas była przepiękna, jednak w drodze powrotnej nadciągnęły ciemne chmury i gdzieś daleko grzmiało, na szczęście udało nam się ominąć ulewę, dopiero jakieś 10 km przed Tczewem złapał nas lekkie deszcz, ale to się nie liczy)))…… Jak zwykle dziękuję Wszystkim za mile spędzony czas….

Pokaż trasę GPS


Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Jesteśmy w Wróblewie © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Kierunek Wyspa Sobieszewska © Nefre

Przed Przejazdowem – pożegnanie z Mirką © Nefre

Wyspa Sobieszewska © Nefre

Wyspa Sobieszewska © Nefre

Wyspa Sobieszewska © Nefre

Wyspa Sobieszewska © Nefre

Pierwsza złapana guma- oczywiście w moim rowerze © Nefre


Kamienna Grobla na Wyspie Sobieszewskiej © Nefre

Większe jezioro Ptasi Raj (po prawej stronie) od morza oddziela Mierzeja Messyńska, a od Wisły Śmiałej malownicza, XIX-wieczna kamienna grobla. Głównym celem ochrony jest zachowanie kompleksu przybrzeżnych jezior, bagien i wydm, jako miejsca odpoczynku ptaków przelotnych.

Na Wiśle Śmiałej © Nefre

Rowerzyści na Kamienna Grobli na Wyspie Sobieszewskiej © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat przyrody "Ptasi Raj" o powierzchni 188 ha, znajduje się w północno-zachodniej części Wyspy Sobieszewskiej. Został założony w 1959 roku. W skład jego wchodzą 2 przymorskie jeziora (jez. Karaś i jez. Ptasi Raj). Jeziora otacza szeroki pas trzcin, a dawne nadmorskie łąki porastają nasadzenia olchy.

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre


Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

W rezerwacie występuje ponad 320 gatunków roślin. Na liście występujących tu ptaków znajduje się ponad 200 gatunków, z czego 45 tu gniazduje.

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre


Rezerwat „Ptasi Raj”- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – ulica Przegalińska- niebieski szlak- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – ulica Przegalińska- niebieski szlak- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – druga guma, tym razem w rowerze Tomka - Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – ulica Przegalińska- niebieski szlak- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – ulica Przegalińska- niebieski szlak- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Powrót – ulica Przegalińska- niebieski szlak- Wyspa Sobieszewska © Nefre

Postój w Błotniku © Nefre

Blisko domu © Nefre

ZIELONA MASA KRYTYCZNA

Piątek, 25 kwietnia 2014 · dodano: 25.04.2014 | Komentarze 8

Dzisiaj wzięliśmy udział w imprezie zorganizowanej przez Tczewską Inicjatywę Rowerową pt. „Zielona Masa Krytyczna”. Dlaczego zielona, dlatego, że parę dni temu obchodziliśmy Dni Ziemi. Każdy z uczestników obowiązkowo miał na sobie lub na rowerku jakiś zielony symbol np. koszulkę, plecak itp. My przyczepiliśmy do rowerów zielone baloniki..:))), dodatkowo Wiesiek miał ubraną zieloną koszulkę. Celem akcji, w której wzięło udział około 50 Rowerzystów jest promowanie roweru jako najlepszego środka transportu w mieście. Było sympatycznie – podziękowania dla organizatorów oraz uczestników.

Pokaż trasę GPS

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre


Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre


Zielona Masa Krytyczna - Tczew © Nefre

PO MIEŚCIE

Czwartek, 24 kwietnia 2014 · dodano: 24.04.2014 | Komentarze 3

Wieczorny objazd naszego miasta. Jeździło się bardzo przyjemnie... W przeciwieństwie do dnia wczorajszego, dzisiaj za ciepło się ubrałam... Tym razem bez fotek...

Pokaż trasę GPS

ZABORSKI PARK KRAJOBRAZOWY

Niedziela, 20 kwietnia 2014 · dodano: 23.04.2014 | Komentarze 8

Już zimą ustaliliśmy, że tegoroczne święta Wielkanocne spędzimy aktywnie. Co prawda miał to być wyjazd dwudniowy, ale z powodu braku auta musieliśmy się zadowolić jednym dniem. Tym razem wybraliśmy niebieską trasę wiodącą od Chojnic przez Zaborski Park Krajobrazowy i Narodowy Park Bory Tucholskie i dalej aż do Bydgoszczy. My naszą podróż rozpoczęliśmy w Chojnicach, gdzie przyjechaliśmy pociągiem a zakończyliśmy w Rytlu. Troszeczkę mieliśmy mało czasu, ponieważ tego dnia ostatni pociąg z Rytla odjeżdżał o 17.22. Infrastruktura ścieżek i dróg rowerowych w ty regionie jest na medal, od Chojnic do Swornychgaci jechaliśmy cały czas ścieżką (długość trasy to około 30 km). Od Swornychgaci do miejscowości Drzewicz ścieżka rowerowa jest w budowie, myślę, że do wakacji ukończą budowę. Tereny przepiękne, dzisiaj podziwialiśmy piękno przyrody, myślałam, że gdzieś spotkam żmiję, ale udało mi się tylko uchwycić w kadr zdechłego zaskrońca....)))  Wycieczka bardzo udana, szkoda tylko, że z braku czasu nie udało nam się zaliczyć zapory na Mylofie.

Pokaż trasę GPS

Dworzec w Chojnicach © Nefre

Pomnik postawiony z okazji przebudowy układu drogowego łączącego Chojnice z miejscowością Charzykowy © Nefre

Jeszcze w Chojnicach © Nefre

Wjeżdżamy do Charzyków © Nefre

Rondo w Charzykowach © Nefre

Przy plaży w Charzykowach © Nefre

Jezioro Charzykowskie © Nefre

Marina w Charzykowach © Nefre

Pomnik na cześć Ottona Weiland w Charzykowach © Nefre

Panorama Jeziora Charzykowy © Nefre

Ja na tle Jeziora Charzykowy © Nefre

Oznaczenie szlaków rowerowych © Nefre

Jezioro Charzykowskie © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Galeria Mariusza Janika w Charzykowach © Nefre

Kierunek Funka © Nefre

Cały czas jedziemy takimi ścieżkami © Nefre

Miejscowość Funka © Nefre

Miejscowość Funka © Nefre

Miejscowość Funka © Nefre

Dąb  w miejscowości Funka © Nefre

Dąb w miejscowości Funka © Nefre

Jak chronić płazy??? © Nefre

Kierunek punkt widokowy © Nefre

Uwaga żmije © Nefre

Punkt widokowy na Jezioro Charzykowy © Nefre

Dalej ścieżka © Nefre

Małe Swornegacie © Nefre

Małe Swornegacie © Nefre

Małe Swornegacie © Nefre

Jezioro Charzykowskie - Małe Swornegacie © Nefre

Most zwodzony w Małych Swornegaciach © Nefre

Rzeka Brda © Nefre

Zabudowa kaszubska w Chocińskim Młynie © Nefre

Zabudowa kaszubska w Chocińskim Młynie © Nefre

Pozostałości po tartaku w Chocińskim Młynie © Nefre

Tak kiedyś wyglądał tartak w Chocińskim Młynie © Nefre

Zabudowa kaszubska w Chocińskim Młynie © Nefre

Swornegacie))))) © Nefre

Kapliczka w Swornychgaciach © Nefre

Nad Jeziorem Karsińskim - Swornegacie © Nefre

Kaszubski dom rękodzieła ludowegow Swornychgaciach © Nefre

Kapliczka- Swornegacie © Nefre

Odpoczynek w Swornychgaciach © Nefre

Produkt regionalny - Swornegacie © Nefre

Wnętrze kaszubskiego domu rękodzieła ludowegow Swornychgaciach © Nefre

Kaszubski dom rękodzieła ludowego w Swornychgaciach © Nefre

Kaszubski dom rękodzieła ludowego w Swornychgaciach © Nefre

Swornegacie © Nefre

Jezioro Łąckie - Drzewicz © Nefre


Kierunek Rytel © Nefre

Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Na trasie spotkaliśmy Rowerzystę Zbyszka z Warszawy, chwileczkę porozmawialiśmy i dalej każdy jechał swoim szlakiem.

Jezioro Nierybno © Nefre

Dojście do jeziora Nierybno © Nefre

Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Torfowisko - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Pętla Lipnickiego - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

"Pętla Lipnickiego,, to szlak wokół dawnych wyrobisk torfu. Jego eksploatację zakończono w latach 80- tych XX w. Od tamtej pory rządzi tu przyroda. Jest tu jeszcze piękniej niż nad jeziorami naturalnymi.

Pętla Lipnickiego - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Pętla Lipnickiego - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Płaz- Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Pętla Lipnickiego - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Pętla Lipnickiego - Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Park Narodowy Bory Tucholskie © Nefre

Nieżyjący padalec zaatakowany przez mrówki © Nefre

Brama Parku Narodowego Bory Tucholskie © Nefre

Miejsce odpoczynku niedaleko Klosnowa © Nefre

Klosnowo © Nefre

Z Klosnowa do Rytla © Nefre

Kierunek Rytel © Nefre

Dworzec w Rytlu © Nefre

KOCIEWSKA NIEDZIELA PALMOWA

Niedziela, 13 kwietnia 2014 · dodano: 15.04.2014 | Komentarze 5

Dzisiaj w sześcioosobowym składzie pojechaliśmy do Gogolewa, gdzie po raz dziewiąty było organizowane wydarzenie na skalę powiatową pt. „Niedziela Palmowa na Kociewiu”. Celem tej imprezy jest prezentacja i popularyzacja zwyczajów wielkanocnych, folkloru, stroju ludowego, a także promocja kultury regionu. Po krótkiej mszy, uliczki małej wsi Gogolewo, ożywia barwny korowód Kociewianek z palmami wielkanocnymi. Niestety przed samą procesją spadł deszcz z gradem, na szczęście mieliśmy się gdzie schować. Troszeczkę byliśmy zdegustowani tą imprezą, liczyliśmy na więcej stoisk handlowych i jakieś swojskie ciacho. Jednak do palmowej niedzieli w Łysych na Kurpiach jeszcze nam daleko, tam to jest prawdziwy folklor. Do naszej grupy już w Gogolewie dołączył Mirek, za to Damian z chłopakami musiał jechać wcześniej. W czteroosobowym składzie podjechaliśmy jeszcze do Gniewa, gdzie obejrzeliśmy sobie „Ogród Historii” i chwileczkę pobyliśmy na terenie gniewskiego zamku. Powrót do Tczewa z bocznym wiatrem.

Pokaż trasę GPS
Rowerzyści na trasie wycieczki © Nefre


Przejeżdżamy przez Kulice © Nefre

W lesie © Nefre

Leśna Boża męka © Nefre

Odpoczynek przy rzece Jonka © Nefre

Zawiła rzeka Jonka © Nefre

W stronę Gogolewa przez las © Nefre

Leśne oznakowanie terenu – musze powiedzieć, że nie można się zgubić © Nefre

W stronę Gogolewa © Nefre

Świetlica wiejska w Gogolewie © Nefre

Spotkanie z Mirkiem w Gogolewie © Nefre

Wielkanocne rozmaitości © Nefre

Procesja z palmami w Gogolewie © Nefre

Procesja z palmami w Gogolewie © Nefre




Orkiestra dęta © Nefre

Procesja z palmami w Gogolewie © Nefre

Gniewski Miś Maciuś jako pszczelarz © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Przy ulicy Sambora, jednym z najbardziej malowniczych zakątków Gniewa, stanął Ogród Historii - miejsce pełne niezwykłych pomników opisujących historię miasta. Tworzeniem ogrodu zajęła się Parafia św. Mikołaja w Gniewie, której ulica Sambora jest szczególnie bliska.

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre


Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród Historii w Gniewie © Nefre

Ściana z trzema krzywymi zwierciadłami (każde 120 na 50 cm), w których pięknie odbijają się charakterystyczne parterowe kamieniczki z I połowy XIX wieku.

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Kamienne drzwi z dwiema dziurkami od klucza. Przez jedną zobaczyć można instrumenty orkiestry parafialnej, która otrzymała przywileje królewskie od Jana III Sobieskiego, w drugiej natomiast samego władcę wraz z Marysieńką.

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Jeszcze dalej można sobie zrobić zdjęcie z dwumetrową zapałką, na której umieszczona została informacja o dacie spłonięcia gniewskiego zamku.

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Ogród historii w Gniewie © Nefre

Kolejnymi elementami ogrodu jest słup z datą nadania praw miejskich Gniewowi. 

Teren przy zamku w Gniewie © Nefre

Teren przy zamku w Gniewie © Nefre

Nizina Walichnowska © Nefre

Kuźnia w Wielkich Walichnowach © Nefre

Wesoła szklarnia © Nefre

Bociek © Nefre

Nizina Walichnowska © Nefre

Okolice Międzyłęża © Nefre

Okolice Międzyłęża © Nefre

Brodzący żuraw © Nefre

Widok na zakończenie dnia © Nefre
 

TAJEMNICZY KURHAN

Sobota, 12 kwietnia 2014 · dodano: 15.04.2014 | Komentarze 6

Celem naszej dzisiejszej wycieczki, była zapomniana, ale jakże tajemnicza miejscowość Zaskoczyn, która swoją historią może zaskoczyć niejednego turystę. Obok rzeźby „Macierzyństwo” Thoraka, ruin pałacu, głazu polodowcowego mogliśmy również podziwiać unikatowy tajemniczy kurhan. Po drodze odwiedziliśmy także miejsce obozu Grenzdorf w Granicznej Wsi. Na rowerową zbiórkę przyjechało 14 Rowerzystów, dwoje z nich towarzyszyło nam tylko do miejscowości Łukocin. Wycieczka bardzo udana, wiele atrakcji na takim krótkim szlaku. Dziękuję Wszystkim za wspólnie spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Rowerowa zbiórka © Nefre

W trasie z Joan, Magdą i Davidem © Nefre

W Łukocinie żegnamy Joan i Davida.

Odpoczynek na trasie © Nefre

Kierunek Sobowidz © Nefre

Jesteśmy w Sobowidzu © Nefre

Kolejny postój w Ełganowie © Nefre

Zerkamy na mapę © Nefre

Rowerzyści w trasie © Nefre

Wjeżdżamy do Granicznej Wsi © Nefre


Odpoczynek w Granicznej Wsi © Nefre

Szlak im. Alfa Liczmańskiego © Nefre

W kierunku grobu masowego © Nefre


Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre


Pomnik w hołdzie Polakom i więźniom innych narodowości pomordowanych w latach 1939-1941 w obozie Grenzdorf © Nefre

Mapa marszu śmierci © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Miejsce filii obozu koncentracyjnego Sztutthof w Granicznej Wsi © Nefre

Jazda po lesie © Nefre

Dojechaliśmy do Zaskoczyna © Nefre

Przy polodowcowym głazie narzutowym w Zaskoczynie © Nefre

Cała grupa przy polodowcowym głazie z Zaskoczynie © Nefre

Ja na kamyku © Nefre

Odpoczynek na parkingu leśnym © Nefre

Budynek dzisiejszego DPS w Zaskoczynie - niegdysiejsze sanatorium przeciwgruźliczne dla matek z dziećmi © Nefre

Dzisiejszy Dom Pomocy Społecznej,  to jedyny ślad po dawnych właścicielach Zaskoczyna. Jasne, modernistyczne budynki i pokaźny taras to niegdysiejsze sanatorium przeciwgruźlicze dla matek z dziećmi, ufundowane w1932 r. przez tutejszego dziedzica.
Gruźlica zabrała mu żonę i syna dlatego, niedługo potem postanowił wykorzystać wyjątkowe walory klimatyczne tego miejsca i sprzedając część majątku, ufundował tu zakład leczniczy.
Przez prawie pół wieku przyjeżdżały do Zaskoczyna setki kobiet i dzieci. Korzystały ze słonecznych tarasów, kąpały się w basenach. Bywał tu kilkakrotnie, jako młody chłopak, sam Günter Grass. Echa tutejszych sanatoryjnych klimatów odnajdujemy dziś bez problemu w "Blaszanym Bębenku" i "Psich Latach". Pierwsi polscy kuracjusze przybyli tu zaraz po II wojnie światowej i wprowadzili nowy zwyczaj - przed wyjazdem fotografowali się przy stojącej nieco na uboczu, bezimiennej, jasnej rzeźbie, przedstawiającej macierzyństwo.

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Dziś trudno ustalić, w jaki sposób "Macierzyństwo" trafiło do Zaskoczyna. Pomnika nie ma bowiem w żadnych inwentarzach i katalogach sztuki. Najbardziej prawdopodobną wydaje się być wersja, że dama z dzieckiem zjawiła się tu za pośrednictwem gauleitera prowincji Gdańsk Prusy Zachodnie, Alberta Forstera. Ten na pewno bywał w Zaskoczynie. W tym czasie znajdowało się tu bowiem sanatorium dla pilotów Luftwaffe. Wiemy, że rzeźba była eksponowana w 1942 r. na dorocznej wystawie sztuki w Berlinie. Potem kupiła ją jakaś niemiecka instytucja rządowa. Wygląda na to, że pomnik był po prostu prezentem od gauleitera na dziesięciolecie sanatorium.

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Josef Thorak urodził się w lutym 1889 r. w austriackim Salzburgu. Jego pierwszym nauczycielem był własny ojciec, z zawodu mistrz garncarski. To on nauczył syna podstaw rzeźby. On też wysłał go w 1912 r. na studia. Najpierw do Wiednia, a potem do Berlina. Młody Thorak jeszcze na studiach zafascynował się ludzkim ciałem. Wtedy spod jego ręki, początkowo z wosku i z gliny, zaczęły wychodzić wysportowane, ludzkie postacie. Z czasem nietrwałe materiały zastąpił brąz i kamień. Jedno z pierwszych dojrzałych dzieł artysty możemy oglądać na Środkowym Wybrzeżu. "Pomnik Wojownika" z Ustki, był jedynym znanym nam dotąd "Thorakiem", jaki zachował się na terenie dzisiejszej Polski. Thorak był uważany, obok  Arno Brekera, za oficjalnego rzeźbiarza III Rzeszy. 

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Rzeźba "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Grupa przy rzeźbie "Macierzyństwo" Josefa Thoraka © Nefre

Szukamy kurhanu © Nefre

Spytaliśmy jedną mieszkankę wsi o tajemniczy kurhan, spojrzała na nas ze zdziwieniem i odpowiedziałam że u nas we wsi czegoś takiego nie ma....., ale na pytanie o kopulasty grób pokazała nam drogę. Oczywiście tradycyjnie objechaliśmy część lasu, wcześniej nie zauważając zdewastowanych kamiennych schodów, które prowadzą do grobowca.

Kurhan w Zaskoczynie © Nefre

Grobowiec Rodziny von Kanitzów z wyglądu przypomina starosłowiański kurhan, stoi na zarośniętym wzgórzu tuż koło resztek pałacu i budzi zdumienie.

Kurhan w Zaskoczynie © Nefre


Kurhan w Zaskoczynie © Nefre

Wnętrze grobowca © Nefre

Kawałki kości w grobowcu © Nefre

Wewnątrz leżą porozrzucane ludzkie kości i fragmenty porozbijanych, cynowych trumien.

Jak się rowerzyści poświęcają żeby zrobić fajną fotkę))) © Nefre

Co jest w środku, można zobaczyć przez dziurę na szczycie kurhanu.

Darek znajduje skrzynkę geocache pt" Zapomniane cmentarze" © Nefre

Skrzynkę geocache pt" Zapomniane cmentarze" © Nefre

Kurhan w Zaskoczynie "zdobyty "© Nefre

Kurhan to bardzo ciekawy obiekt architektoniczny w naszym regionie, jak do tej pory nie zabezpieczony przed wandalami. Nikt nie wie dlaczego arystokraci chcieli być pochowani w taki a nie inny sposób.Wyczytałam, że sołtys Zaskoczyna przygotowując program odnowy wsi wpisał budowlę do miejscowych zabytków (jest to informacja z 2008). Może również warto postawić we wsi tablicę z historycznym opisem tego miejsca. Myślę, że trzeba również udostępnić do zwiedzania pozostałości pałacu von Kanitzów, który został ograbiony i zniszczony przez Armię Czerwoną . Teren ten zarósł lasem, tylko okoliczni mieszkańcy wiedzą, jak dotrzeć do ruin. W tajemniczym i nie do końca zbadanym lesie wokół Zaskoczyna można znaleźć pamiątki po II wojnie, co dodaje pikanterii poszukiwaczom skarbów.

Dojeżdżamy do Rusocina © Nefre

Postój na trasie © Nefre

Postój i lody przy sklepie - wiadomo jakim © Nefre

Polami do domu © Nefre

KAMIENIE WILHELMA

Niedziela, 6 kwietnia 2014 · dodano: 09.04.2014 | Komentarze 5

Pomysł na wycieczkę pt. „Kamienie Wilhelma” zrodził się jesienią ub roku podczas czytania artykułu na ten temat. Uzgodniłam z Rowerzystami, że wybierzemy się na poszukiwanie kamieni wiosną, kiedy nie ma jeszcze liści. Do naszej wycieczki z ochotą dołączył Artur wraz z innymi elbląskimi Rowerzystami. Do Dzierzgonia pojechaliśmy autami w 9 osobowym składzie, gdzie czekało na nas 12 elbląskich fanów dwóch kółkek, którzy przyjechali na miejsce zbiórki na rowerkach. Razem w dosyć licznej grupie ruszyliśmy na odkrywczą wyprawę. Udało nam się znaleźć 13 kamieni, to chyba nie jest źle jak na pierwszy raz i małą znajomość terenu. Wycieczka zakończona wspólnym ogniskiem przy domku myśliwskim w prakwickim lesie. Logistyka nie była udana na 100 %, ale uważam że i tak było sympatycznie. Przyznam się, że umęczyła mnie jazda terenowa i nie było łatwo przedzierać się przez krzaki, ale warto było. Trasa „Kamienie Wilhelma” jest do zrealizowania tylko przy pomocy GPS. Namiary GPS i mapkę mieliśmy dzięki tej stronie. Dziękuję wszystkim za mile spędzony czas. Poniżej mapka i foto relacja.

Pokaż trasę GPS


Pakowanie rowerów przed wyjazdem do Dzierzgonia © Nefre


Przyjazd do Dzierzgonia © Nefre


Zdjęcie grupowe z Rowerzystami z Elbląga © Nefre


W trasie- zaczynają się góreczki © Nefre


Zrobiło się gorąco- w tym momencie już wiemy że trochę źle pojechaliśmy © Nefre

Dalsza trasa wiedze przez pole © Nefre


21 Rowerzystów wywiezionych w pole – ale obciach -… © Nefre


Dla takiego widoku było warto… © Nefre

Mamy drogę- hurrrraaaa © Nefre


Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Mamy pierwszy kamień- zaznaczony na mapie nr 4 – bez pomiaru GPS © Nefre

Kamień odnaleziony w pobliżu toru kolejowego nieistniejącej już linii klejowej Dzierzgoń - Prakwice - Myślice. Datowany na 7 czerwca 1889 r. Leży pośród innych głazów zgromadzonych po to, żeby je skruszyć na remont nasypu kolejowego. Właściwie nie wiadomo czy jest to jego pierwotna lokalizacja. Bardzo prawdopodobne jest to, że ściągnięto go po to żeby pokruszyć na kruszywo. Znajduje się w pozycji leżącej i ma wyjątkowo widoczny napis.

Wspólna fotka przy „czwóreczce” © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre


Kamień Wilhelma – nr 4 przy nasypie kolejowym Prakwice -Lipiec © Nefre

Mapa wskazywała, że na tej posesji znajduje się kamień z numerem 7 © Nefre

Właścicielka pasieki uświadamia nas, że w tym miejscu nie ma kamienia © Nefre

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Majątek Prakwice (Proklewitz) w roku 1736 kupił Albrecht zu Dohna-Schlobitten. Dwór w powstał tu już wcześniej, około roku 1700. Od roku 1884 odwiedzał tę rezydencję książę, a później cesarz, Wilhelm II.
Budynek dworu był jednopiętrowy. W połowie 1930 roku doprowadzono do pałacu elektryczność. Dwór jeszcze w latach 50-tych XX wieku służył jako świetlica. Obecnie niewiele z niego pozostało.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Do Prakwic cesarz przyjeżdżał pociągiem z Malborka albo powozem ze Słobit. Dla cesarza wybudowano przystanek kolejowy w formie niewielkiego pawilonu. Po roku 1918 pawilon został przeniesiony i pełnił funkcję dworca w Budwitach. Stoi tam do dziś, mimo, że linia kolejowa Malbork - Małdyty została zlikwidowana.

Dojechaliśmy do ruin pałacu w Prakwicach © Nefre

Od roku 1884 do 1906 Wilhelm II bywał u księcia Ryszarda zu Dohna - Schlobitten kilka dni w roku. W miejscach, gdzie z cesarskiej ręki padł szczególnie ciekawy okaz, ustawiano głazy-obeliski, na których wykuwano napis: „Jego Majestat Cesarz i Król położył w tym miejscu - data strzału - kapitalnego kozła.”. Takich kamieni odnaleziono w Prakwicach do dziś 22, ile ich było przed rokiem 1945 dokładnie nie wiadomo.

Kierujemy się do kamienia nr 16 i 6 – leżących w  lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Kamień nr 16 -nie był zaznaczony na naszej mapie. Znajduje się przed kamieniem nr 6 © Nefre

Kamień datowany na 24 maja 1895 roku odnaleziony przez Andrzej Czaplińskiego, po wskazaniu go przez myśliwego Bogusława Pietrzaka.. Znajduje się on w lesie prakwickim.

Przystanek przy kamieniu nr 16 – leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre


Przystanek przy kamieniu nr 6 -– leżącego lesie wzdłuż rzeki © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 © Nefre

Przystanek przy kamieniu nr 6 -Adamowo wzdłuż rzeki © Nefre

Bardzo piękny kamień z widocznym napisem. Ustawiony 22 maja 1890 r. W chwili obecnej znajduje się w pozycji leżącej. Ponieważ ustawiono go na podmokłym gruncie po prostu przewrócił się.

Jedziemy dalej do „dwunastki” © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Czy ktoś widział kamień nr 12 ??????? © Nefre

Noo tak jest – przecież to ten odwrócony napisem do ziemi © Nefre

Próba podniesienia kamienia © Nefre

Próba podniesienia kamienia nr 12 © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Jest udało się))))))) © Nefre

Kamień nr 12 © Nefre

Prezentowany kamień jest najmniejszym z odnalezionych. Pochodzi z dnia 31 maja 1893 r. Do chwili obecnej był przewrócony. Dzięki naszym Rowerzystom napis ujrzał światło dzienne.

Grupa Rowerzystów, która przyczyniła się do podniesienia kamienia nr 12 © Nefre




Wiesiek przywiązuje oznakowanie kamienia © Nefre


Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Kamień nr 2 – tzw Drewniany Kamień © Nefre

Najbardziej okazały obelisk. Wysokość 1,5 metra. Jest to pierwszy kamień ustawiony dla Wilhelma II, jeszcze jako księcia. Miejscowi myśliwi nazywają go „Drewnianym kamieniem” ponieważ z daleka wygląda jak pień drzewa obrośnięty mchem.

Ja na kamyczku nr 2 © Nefre

Michał przy kamyczku nr 2 © Nefre

Postój w poszukiwaniu kamienia nr 8 © Nefre
Kamień nr 8 © Nefre

Usytuowany przy leśnej drodze Stare Miasto – Prakwice, tuż za leśniczówką. Postawiony 23 maja 1891 r. Miejsce to jest bardzo zarośnięte.

W kierunku kamienia nr 19 © Nefre

Tak naprawdę tego kamienia nie było w naszym palnie ani w zapisie GPS. Na kamień nr 19 nakierowała nas mieszkanka pobliskiej wsi. Na początku nie chcieliśmy jechać w pole- ale ciekawość był silniejsza.

Kamień nr 19 © Nefre

Kamień nr 19 leżał przez lata w lesie. Był odwrócony napisem do dołu i właściwie nikt nie podejrzewał, że może być to jeden z kamieni Wilhelma. Dnia 24 kwietnia 2008 roku zwrócił się do mnie Andrzej Gitszel mieszkaniec miejscowości Kielmy. Okazało się, że pamiętał z dzieciństwa, że ten kamień posiadał jakiś napis. Po odwróceniu głazu ukazał się tekst mówiący że, Wilhelm II strzelił w tym miejscu rogacza 7 czerwca 1889 roku.

Kamień nr 19 © Nefre

Kierunek Stare Miasto © Nefre

Stare Miasto © Nefre

Pod GS-em w Starym Mieście © Nefre

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre

Kamień datowany 25 maja 1891 r. usytuowany przy drodze Dzierzgoń – Susz, tuż za miejscowością Stare Miasto.

Kamień nr 9 przy drodze Dzierzgoń - Susz © Nefre


W kierunku parkingu leśnego © Nefre

Na tym etapie wycieczki uzgodniliśmy, że kończymy odnajdywanie kamyków i jedziemy odpocząć na parking leśny. Od głównej drogi było  zaledwie 500 metrów do następnego kamienia, jakoś się nakręciliśmy żeby zobaczyć chociaż jeszcze jeden (przepraszam innych, że tak wyszło, ale emocje były silniejsze). W pięcioosobowym składzie skręciliśmy z trasy, tym samym znaleźliśmy jeszcze klika obelisków.

Kamień nr 11- w prawo od drogi na Monasterzysko © Nefre

Kamień odnaleziony przez myśliwego śp. Benedykta Łepka i wskazany mi przez leśniczego Mariana Maślanko. Jest to jedyny obiekt, który oprócz tradycyjnego napisu posiada dodatkowe informacje. Niestety napis jest tak zatarty, że nie można go odszyfrować. Widoczna jest data 30 maja 1898 r.

Kamień nr 13 w miejscowości Zakręty © Nefre

Treść napisu jest taka sama jak na innych kamieniach, a data ustrzelenia rogacza to 23 maja 1903 roku. Według zapisków w tym miejscu Wilhelm II ustrzelił najsilniejszego rogacza w Prusach Wschodnich.

Kamień nr 1 i 3 © Nefre

Kamień nr 1 © Nefre

Ten kamień jako jedyny świadczy o tym, że na terenach tych polowali także inni członkowie rodu von Preussen. Wyryty napis brzmi: „Seine Königliche Hochheit (S.K.H) Prinz Fredrich Carl von Preussen erlegten Am. 30 Mai 1882 einen capitalen Rehbock“. W tłumaczeniu na język polski napis mów, że "Jego Królewska Wysokość Książę Fredrich Carl von Preussen, 30 maja 1882 r. strzelił kapitalnego rogacza.  

Kamień nr 3 © Nefre

Obok tego kamienia nr 1, w odległości około 10 m usytuowany jest drugi kamień postawiony dla Wilhelma II (oznaczony jako kamień nr 3 pochodzący z 1889 r.) Napis na kamieniu po polsku oznacza Jego Majestat Cesarz Niemiec i Król Prus strzelil tutaj 3-go czerwca 1889 kapitalnego rogacza.

Kamień nr 10 © Nefre

Zgodnie z datę wyrytą na kamieniu Cesarz strzelił w tym miejscu rogacza 25 maja 1893 r. Jak wiele z kamieni, także ten, znajduje się w okolicy bagna w lesie po drodze do domku myśliwskiego.

Kamień nr 10 © Nefre

Pomiędzy polami © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Chłodzenie stópek © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Pozostałości po młynie © Nefre

Ognisko i mały popasik przy domku myśliwskim © Nefre

Parafia Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Starym Mieście © Nefre


Cmentarz luterański w Dzierzgoniu © Nefre

Pożegnanie elbląskich Rowerzystów © Nefre

PRZY WALE WZDŁUŻ WISŁY

Sobota, 5 kwietnia 2014 · dodano: 05.04.2014 | Komentarze 6

Jakiś czas temu o uszy mi się obiło, (ale zakodowałam), że można fajnie przejechać wzdłuż wału lub na wale od Lisewa do Palczewa. Droga wałowa od jakiegoś czasu jest modernizowana ze środków unijnych, więc trzeba było sprawdzić jak to wygląda. Pamiętam jak kilka lat temu jechaliśmy z Wieśkiem tą trasą, niestety jazda nie należała do przyjemnych, a na pewnym odcinku była wręcz nieprzejezdna. Dzisiaj jest inaczej droga jest wyłożona płytami aż na wysokość mniej więcej Ostaszewa i wszystko wskazuje na to, że płyty położą aż do Kiezmarku. Pierwotnie planowałam dojechać tylko do Palczewa i wrócić asfaltem, ale ponieważ jazda była bardzo przyjemna postanowiliśmy dojechać aż do mostu w Kiezmarku. Wycieczka jak najbardziej była udana, piękna pogoda, nowa trasa i jedenastu uśmiechniętych Rowerzystów….. było super, dziękuję wszystkim za mile spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Zbiórka przy moście © Nefre


Rowerzyści na moście © Nefre


Droga wałowa w stronę Kiezmarku © Nefre


Droga przywałowa w stronę Kiezmarku © Nefre

Droga przywałowa w stronę Kiezmarku © Nefre


Nowe płyty - jest super © Nefre

Sprawdzamy gdzie prowadzi ta droga © Nefre

Odpoczynek na wysokości Palczewa © Nefre

Dojeżdżamy do strażnicy wałowej w Gniazdowie © Nefre

Przejazd przez podwórko strażnicy wałowej © Nefre

Teren przygotowany do położenia płyt © Nefre

Odpoczynek gdzieś na wysokości Ostaszewa © Nefre

Dalej już trudniej...- do mostu pozostały jakieś 3 km © Nefre


Most w Kiezmarku coraz bliżej © Nefre

Fotka zbiorowa na tle mostu w Kiezmarku © Nefre

Przy trasie Gdańsk- Warszawa © Nefre

Odpoczynek przy sklepie w Kiezmarku © Nefre

Widoczki na polu © Nefre

Odpoczynek w Gemlicach © Nefre

Świątecznie w Gemlicach © Nefre

Odpoczynek w Gemlicach © Nefre

PIERWSZA ROWEROWA ŚRODA DLA KOBIET - I/2014

Środa, 2 kwietnia 2014 · dodano: 02.04.2014 | Komentarze 4

Dzisiaj odbyła się pierwsza w tym roku „Rowerowa Środa dla Kobiet”. Na zbiórkę przyjechało 7 Rowerzystek, wspólnie pokonałyśmy trasę przez Rokitki i Śliwiny do Tczewa. Na zakończenie ja wraz z Gośką odprowadziłyśmy kawałek naszą drugą Gośkę w kierunku Lubiszewa. Było sympatycznie, dziękuję wszystkim za mile spędzony czas.

Pokaż trasę GPS


Zbiórka - pierwsza Rowerowa Środa dla Kobiet w 2014 © Nefre


Dziewczyny w trasie - kierunek Śliwiny © Nefre


Dziewczyny w trasie - kierunek Śliwiny © Nefre


Dziewczyny w trasie © Nefre


Dziewczyny w trasie © Nefre


A tyle się pisze o zakazie palenia traw © Nefre


Fotka zbiorowa wszystkich uczestniczek © Nefre

KAMIEŃ SKARBÓW

Niedziela, 30 marca 2014 · dodano: 01.04.2014 | Komentarze 5

Pomysłodawcą dzisiejszej wycieczki był Jarek, już kilka miesięcy temu wspomniał o „Kamieniu Skarbów” i „Skamieniałych Workach” w okolicach Skarszew – ciekawy temat, piękny leśny teren i poszukiwania z GPS - pomyślałam sobie, że to będzie wspaniała wycieczka…. Wyszukałam namiary na pierwszy kamień, natomiast o skamieniałych workach chyba mało kto słyszał, niby jest namiar na mapie Google, ale ostatecznie nie dotarliśmy do nich. W zamian pojechaliśmy do elektrowni wodnej „Czarnocińskie Piece” na rzece Wierzyca, gdzie zrobiliśmy sobie dłuższy postój. Tak jak przewidywałam wycieczka była super, taka odkrywcza, troszeczkę męcząca, ale było warto… Dodam jeszcze, że w dzisiejszej wycieczcie wzięło udział 14 Rowerzystów, w tym 3 Rowerzystki)))). Dziękuję Wszystkim za mile spędzony czas….

Pokaż trasę GPS

Zbiórka Rowerzystów © Nefre


Odpoczynek przy Jeziorze Rokickim Wielkim © Nefre

Spotkanie z Marzeną i Sławkiem © Nefre

W lesie rokickim spotykamy Marzenkę i Sławka, którzy wracali z wycieczki.

Niedaleko Zwierzynka © Nefre


Leśna droga © Nefre

Szlakiem Jeziornym w kierunku Trzcińska © Nefre


Szlakiem Jeziornym w kierunku Trzcińska © Nefre


Szlakiem Jeziornym w kierunku Trzcińska © Nefre


Odpoczynek nad jeziorkiem w Trzcińsku © Nefre

Odpoczynek nad jeziorkiem w Trzcińsku © Nefre

Odpoczynek nad jeziorkiem w Trzcińsku © Nefre

Postój z przygodami- pomoc w wyciąganiu auta z rowu © Nefre

Postój z przygodami- pomoc w wyciąganiu auta z rowu © Nefre

Dalej Szlakiem Jeziornym w kierunku Obozina © Nefre

Dalej Szlakiem Jeziornym w kierunku Bolesławowa © Nefre

Droga rowerowa do jeziora Borówno Wielkie © Nefre

W poszukiwaniu Kamienia Skarbów © Nefre

Jest…. Kamień Skarbów © Nefre

Kamień Skarbów – „Skarbowiec”, głaz narzutowy o średnicy 9,5m i wysokości nad ziemią 50 cm, który jest pomnikiem przyrody. Znajduje się on nad jeziorem Rokitki (zwanym powszechnie jeziorem Borówno Małe) , wiedzie obok niego czerwony szlak (Skarszewy – Szpęgawsk) – szlak jezior kociewskich.

Cześć ekipy rowerowej na Kamieniu Skarbów © Nefre

Legenda mówi, iż tarasuje on wejście do olbrzymiej jamy z ukrytymi w niej od wieków skarbami. Jednak nikomu nie udało się dotrzeć do wnętrza tej jamy. Jak mówi podanie ludowe, ostatnim śmiałkiem, który podjął się próby wydarcia kryjówce je j tajemnicy, był stary Michał Modrow, Niemiec, żyjący na przełomie XIX i XX w., dziedzic pobliskiej włości. Skoro wieść o skarbie doszła do dworu, chciwy dziedzic zaraz wziął się do dzieła. Był fremerem – wolnomularzem, pokumał się ze złym duchem w osławionej kwidzyńskiej loży masońskiej. Sprowadził z Niemiec jakiegoś sztygara. Zażądał, by wysadził odwieczny głaz. Ale nie pomógł ani dynamit ani górnicze świdry. Jeden łamał się za drugim, a z wyborowanych dziur zaczynała w końcu płynąć strużkami ruda krew. Musiał kweker dać za wygraną. Zresztą powetował sobie stratę, zmuszając ludzi do tak ciężkiej pracy, że nieraz siódmym spływali potem. Z ludzkiej krzywdy wybudował sobiew 1902 r.w Modrowshorst pałac, na którego frontonie kazał umieścić łaciński napis „Nihil sine laboris” – Nic bez pracy. Oczywiście nie własnej, lecz z krwawego trudu wyzyskiwanych chłopów. Dobrze wbił w pamięć tę maksymę swemu potomstwu, które nie opuściło pomorskiej ziemi, mimo że w lutym 1920 r. Pomorze wróciło do Macierzy.Modrowo znów stało się Modrowshorstem, a raczej Muerdershorstem – gniazdem morderców..

Kamień Skarbów - pomnik przyrody © Nefre

Aby odnaleźć Kamień Skarbów kierujcie się czerwonym szlakiem albo w GPS zapiszcie współrzędne N 54° 03.525' E 18° 29.004'. Miłego szukania…

Przeprawa przez strumyk © Nefre

Kierunek elektrownia wodna © Nefre

Elektrownia wodna „Czarnocińskie Piece” na rzece Wierzyca © Nefre

Elektrownia wodna Czarnocińskie Piece 156 kW (uruchomiona w 1906 z dwiema pionowymi turbinami Francisa o mocach 162 i 82 kW; pod koniec lat 50 obydwie turbiny zlikwidowano, mniejszą komorę turbinową zamknięto, natomiast w większej zainstalowano turbinę Kaplana).

Elektrownia wodna „Czarnocińskie Piece” na rzece Wierzyca © Nefre


Zastanówmy się nad dalszą trasą… © Nefre

Powrót do Skarszew po starym nasypie kolejowym © Nefre

Postój przy sklepie z uśmiechniętym owadem w Skarszewach © Nefre